Księżyc świeci nie dlatego, że ma własne światło, ale dlatego, że odbija światło słoneczne z Ziemi. Gdy Księżyc krąży wokół Ziemi, zmienia swój kąt, tak że za każdym razem odbija inną ilość światła słonecznego. To sprawia, że wydaje się być coraz jaśniejszy. Niektórzy uważają, że jest to spowodowane efektem opozycji, który występuje, gdy Księżyc przechodzi w cień Ziemi.
Gdyby Księżyc był stałym obiektem, byłby czarny. Jednak zewnętrzna powierzchnia Księżyca składa się ze skał i lawy wulkanicznej. Materiały te załamują światło słoneczne, przez co Księżyc wydaje się świecić.
„Twarz” Księżyca jest utworzona przez ciemne blizny po lawie z asteroid, które uderzyły w Księżyc około 3,8 miliarda lat temu. W zależności od miejsca na niebie, Księżyc będzie wydawał się mieć rdzawo-brązowy kolor, żółtawy odcień lub czerwonawy odcień. Jego temperatura może być różna, od bardzo gorącej do zimnej.
„Twarz” Księżyca można zobaczyć bez teleskopu. Ponieważ Księżyc odbija światło, można go oglądać z każdego miejsca na świecie. Mimo że średnica Księżyca wynosi 238 855 mil, okrążenie Ziemi zajmuje mu około 27,3 dnia. To mniej więcej tyle samo czasu, ile zajmuje Słońcu podróż przez nocne niebo, więc Księżyc jest w stanie być widoczny gołym okiem w nocy.
Kiedy Księżyc jest w swojej najpełniejszej fazie, znajduje się naprzeciwko Słońca na nocnym niebie. Choć może wyglądać na ciemniejszy, jasność Księżyca jest większa niż jasność gwiazd, które świecą, ponieważ ich bliskie centra mają temperaturę setek tysięcy stopni Fahrenheita.
Innym czynnikiem wpływającym na jasność Księżyca jest odległość między nim a Ziemią. Ponieważ Księżyc jest satelitą Ziemi, powoli oddala się od nas. Dlatego Księżyc nie jest tak jasny jak w czasach wczesnych osad ludzkich.
Albedo Księżyca jest niskie w porównaniu z innymi obiektami w naszym układzie słonecznym. W rzeczywistości jest ono tylko nieznacznie wyższe od albedo Ziemi. Ponieważ znajduje się on blisko Ziemi, odbija dużą część otrzymywanego światła słonecznego. Jego albedo wynosi około 12%.
Światło, które uderza w Księżyc, jest odbijane z powrotem w przestrzeń kosmiczną, gdzie jest ponownie emitowane. Niektóre części powierzchni Księżyca odbijają najwięcej światła, podczas gdy inne obszary mają niski współczynnik odbicia. Na przykład powierzchnia Księżyca składa się z bazaltu, rodzaju skały wulkanicznej, która jest bogata w magnez i aluminium. Skały te mniej skutecznie odbijają światło niż jasne skały, które znajdują się na wyżynach Księżyca. Podobnie niektóre kratery na Księżycu są czarne, a więc nie odbijają żadnego światła słonecznego.
Inne czynniki wpływające na ilość światła, które załamuje się na Księżycu to jego położenie na orbicie, chropowatość oraz obecność atmosfery. Wszystkie one wpływają na ilość światła, które odbija się od Księżyca.
