W zależności od ilości glukozy w miodzie, krystalizacja może zachodzić bardzo szybko. Kiedy niewielka część cząsteczek wody w miodzie ulega rozpadowi, glukoza oddziela się od roztworu, tworząc serię małych kryształków. Kryształki są następnie rozpuszczane i miód wraca do swojej pierwotnej płynnej postaci. Jest to naturalny proces, który ma miejsce w wielu surowych miodach.
Miód jest cieczą, która składa się z mieszaniny naturalnych cukrów, takich jak fruktoza i glukoza, oraz wody. Stężenie tych dwóch substancji w miodzie zależy od rodzaju rośliny, kwiatu, z którego zebrano nektar. Niektóre smaki zawierają wysoki poziom obu substancji, podczas gdy inne zawierają ich mniej. Istnieje ponad 300 różnych rodzajów miodów zidentyfikowanych w Stanach Zjednoczonych. Należą do nich miody o wysokiej zawartości glukozy, takie jak canola, tupelo, klon, akacja i jeżyna. Glukoza stanowi od 65% do 80% całkowitej zawartości cukru w miodzie.
Miód może się skrystalizować jeśli jest przechowywany w zbyt niskiej lub zbyt wysokiej temperaturze. Najlepiej jest przechowywać miód w chłodnym, suchym miejscu, aby zapobiec pogorszeniu się jego jakości. Jeśli chcesz użyć miodu, ważne jest, aby przechowywać go w słoiku lub butelce, która jest szczelnie zamknięta. Nie powinieneś przechowywać go w lodówce lub zamrażarce, ponieważ może to przyspieszyć proces krystalizacji. Podobnie wilgotność w Twoim domu może wpłynąć na ilość zachodzącej krystalizacji.
Istnieje kilka czynników, które przyczyniają się do krystalizacji miodu. Pyłek, na przykład, może przyspieszyć ten proces poprzez jego stymulację. Oprócz pyłku, inne cząsteczki mogą również pomóc w zainicjowaniu procesu krystalizacji. Wosk pszczeli jest kolejnym składnikiem, który może przyczynić się do powstania kryształów. Wreszcie, rodzaje opakowań mogą również odgrywać ważną rolę w krystalizacji miodu.
Ze względu na swój skład, naturalny, nieprzetworzony miód jest bardziej skłonny do krystalizacji niż miód przetworzony. Niemniej jednak krystalizacja może wystąpić w obu rodzajach miodu. Surowy miód zazwyczaj zawiera enzymy i inne cząsteczki, takie jak wosk i pyłek.
Miody wysokoglukozowe będą krystalizować szybciej niż miody o większej zawartości niskiej glukozy, takie jak koniczynowy i akacjowy. Podobnie miody, które mają więcej fruktozy niż glukozy będą dłużej krystalizować. Jednak jakość miodu nie ulega pogorszeniu.
Inne czynniki, które wpływają na proces krystalizacji to ilość pyłku, rodzaje cząsteczek, które są obecne, oraz rodzaje kwiatów lub roślin, z których pochodzi miód. Na przykład miody z akacji będą krystalizować się łatwiej niż miody z mniszka lekarskiego czy lipy. W rezultacie skrystalizowany miód może smakować zupełnie inaczej niż ten sam miód, który nie jest skrystalizowany.
Istnieje kilka sposobów dekrystalizacji miodu. Jednym ze sposobów jest podgrzanie go na patelni. Innym jest podgrzewanie w mikrofalówce. Inną opcją jest użycie podwójnego kotła. Uważaj tylko, aby nie przypalić miodu wkładając go do gorącego garnka.
Dekrystalizacja miodu to stosunkowo prosty proces. Chociaż nadal można jeść miód, może on stracić swój smak i kolor, a także może być konieczne powtórzenie procesu kilka razy.
